عملیات نهایی پس از ساخت یا عملیات حرارتی، تمیز کردن برای حذف آلودگی سطح و بازگرداندن مقاومت به خوردگی سطوح در معرض است. چربی زدایی برای از بین بردن روغن های برش، گریس، نشانه های مداد رنگی، اثر انگشت، کثیفی، کثیفی و سایر باقی مانده های آلی اولین قدم است.
چربی زدایی
برای جلوگیری از باقی ماندن بقایای یون‌های کلرید در شکاف‌ها و سایر مکان‌هایی که می‌توانند باعث حمله شکاف، حفره‌کردن و/یا خوردگی تنشی بعداً زمانی که تجهیزات در خدمت قرار می‌گیرند، از حلال‌های غیرکلردار جلوگیری شود.
.jpg "news-1-1")
قطعات ماشینکاری شده
پس از چربی زدایی، گاهی اوقات اجزای ماشینکاری شده در اسید نیتریک 10% "غیرفعال" می شوند. اسید نیتریک فیلم سطح اکسید طبیعی را افزایش می دهد.
ساختگی ها
پس از چربی زدایی، آلاینده های سطح فلزی مانند آهن تعبیه شده در کارگاه ساخت و جابجایی، پاشش جوش، رنگ حرارتی، آخال ها و سایر ذرات فلزی باید حذف شوند تا مقاومت خوردگی ذاتی سطح فولاد ضد زنگ بازیابی شود.
ترشی نیتریک-HF، (10% HNO3، 2% HF در دمای 49 تا 60 درجه سانتیگراد (120 تا 140 درجه فارنهایت)، پرکاربردترین و موثرترین روش برای از بین بردن آلودگی سطوح فلزی است.
پولیش الکتریکی
پولیش الکتریکی استفاده از اسید اگزالیک یا فسفریک برای الکترولیت است. میله یا صفحه مسی برای کاتد می تواند به همان اندازه موثر باشد. پولیش الکتریکی ممکن است به صورت موضعی برای از بین بردن رنگ حرارتی در کنار جوش یا کل سطح انجام شود.
هم ترشی و هم پولیش الکتریکی لایه ای را در عمق چندین اتم از سطح جدا می کنند. حذف لایه سطحی مزیت بیشتری در حذف لایه های سطحی دارد که ممکن است در طی عملیات عملیات حرارتی نهایی تا حدودی از نظر کروم فقیر شده باشند.
انفجار مهره های شیشه ای یا پوسته گردو
انفجار مهره های شیشه ای یا پوسته گردو در از بین بردن آلودگی سطح فلزی بدون آسیب رساندن به سطح بسیار موثر است. گاهی اوقات لازم است برای بازیابی سطوح بسیار آلوده مانند کف مخزن به انفجار با ماسه تمیز متوسل شوید، اما باید مراقب باشید که ماسه واقعاً تمیز است، بازیافت نمی شود و سطح را زبر نمی کند. شات بلاست فولادی نباید استفاده شود زیرا فولاد ضد زنگ را با رسوب آهن آلوده می کند.
مسواک زدن سیم فولادی ضد زنگ یا سنگ زنی سبک با دیسک های ساینده اکسید آلومینیوم تمیز یا چرخ های فلپر مفید هستند. سنگ زنی یا صیقل دادن با چرخ های سنگ زنی یا تسمه سنباده های پیوسته باعث گرم شدن بیش از حد لایه های سطحی می شود تا جایی که حتی با ترشی های بعدی نمی توان مقاومت را به طور کامل ترمیم کرد.
